Cam silisli kumun ateşte eritilmesiyle yapılan saydam ve kırılgan madde. Genellikle alkali ve toprak alkali silikatlardan meydana gelen cam, bâzan borat ve alüminatlar da içermektedir. Camın ilk defa ne zaman yapıldığı kesin olarak bilinmemesine rağmen çok eski bir tarihe sahip olduğu bir gerçektir.
Camın icadı ile ilgili en yaygın inanış M.Ö. 3000 yıllarında yani tunç çağında bulunduğu varsayılmaktadır.
Camın icadı ile ilgili en eski veri, M.Ö.1551-1527 yılları arasında yaşayan Firavun Amenhotep’e ait olan iri bir boncuktur.
Mozaik Camın, Mısır’da Ptolemaios döneminde İskenderiye kökenli sanatkarlar tarafından, renkli cam parçaları ile dekoratif desenler oluşturulduğu bilinmektedir.
Cam üfleme sanatının M.Ö. 1. yüzyılda Suriyeli cam ustaları tarafından bulunduğu ve oradan yaygınlaştığı bilinmektedir.
15. yüzyılda Venedikte il kristal cam, Cristallo adı ile icat edilmiştir. 1675 yılında, Venedik’li cam ustası George Ravenscroft cama, kurşun oksit ekleyerek kurşunlu kristal camı icat etmiştir.
Cam levhanın icadı ise 25 Mart 1902 tarihinde gerçekleşmiştir. Irving W. Colburn cam pencereler için seri üretimi gerçekleştirmiş ve levha cam çekme makinesi patentini almıştır.
Cam kavanoz ve şişeler, 2 Ağustos 1904 günü, bir “cam şekillendirme makinesi” için patent Michael Owen tarafından icat edilmiştir. Günümüzde büyük miktarlarda camdan yapılma şişe, kavanoz, ve diğer kapların üretimi Michael Owen tarafından icat edilen bu buluşla başlamıştır.
Cam İle İlgili Diğer Bilgiler
Camın erime noktası yoktur. Isıtıldığında yumuşar ve arzu edilen şekil verilebilir. Sıcak şekillendirme 800-1300°C arasında yapılabilir. Cam yaklaşık olarak 500°C’nin üzerinde yumuşamaya başlar. Silis camların genişleme katsayısı çok düşük olduğu için, âni sıcaklık değişmelerine dayanıklıdır. Fakat diğer camlar genişleme katsayısı büyük olduğu için, âni sıcaklık değişmelerine dayanıklı değildir. Herhangi bir cam istenildiği gibi ısıtılamaz. Bilhassa âni soğutulamaz. Eğer bir cam bir metal ile birleştirilip kaynak yapılacaksa, metal ile camın genişleme katsayısı aynı olmalıdır. Camların kopma yükü 4-10 kg/cm2, baskıya karşı direnci 60-120 kg/mm2 ve elastik modülü 4500-10.000 kg/mm2dir. Sertlik (çizme deneyi ile tâyin edilir) âdi camlarda 200 civârındadır. Silis oranı arttıkça camın sertliği 270’e kadar çıkabilir. Yoğunluk âdi camlarda 2,4-2,6; kurşunlu camlarda ise 3-3,8 g/cm3tür. Camlarda elektrik iletkenliği ise çok düşük olup, elektrolitik tiptendir. Elektrik iletkenliği sıcaklıkla artar. Âdi camlar mor ötesi ışınları geçirmezler. Mangan ihtivâ eden renkli camlar yalnız kızıl ötesi ışınları geçirir.
Camların, bulundukları ortama karşı dayanmaları silis ve alüminyum oranıyla artar. Fakat alkali oranıyla düşer. Camlar sudan pek etkilenmezler, fakat basınç altındaki su buharı hızla aşındırabilir. Florür asidi (HF) hâricinde hiçbir asitten etkilenmez.
Camın icadı ile ilgili en yaygın inanış M.Ö. 3000 yıllarında yani tunç çağında bulunduğu varsayılmaktadır.
Camın icadı ile ilgili en eski veri, M.Ö.1551-1527 yılları arasında yaşayan Firavun Amenhotep’e ait olan iri bir boncuktur.
Mozaik Camın, Mısır’da Ptolemaios döneminde İskenderiye kökenli sanatkarlar tarafından, renkli cam parçaları ile dekoratif desenler oluşturulduğu bilinmektedir.
Cam üfleme sanatının M.Ö. 1. yüzyılda Suriyeli cam ustaları tarafından bulunduğu ve oradan yaygınlaştığı bilinmektedir.
15. yüzyılda Venedikte il kristal cam, Cristallo adı ile icat edilmiştir. 1675 yılında, Venedik’li cam ustası George Ravenscroft cama, kurşun oksit ekleyerek kurşunlu kristal camı icat etmiştir.
Cam levhanın icadı ise 25 Mart 1902 tarihinde gerçekleşmiştir. Irving W. Colburn cam pencereler için seri üretimi gerçekleştirmiş ve levha cam çekme makinesi patentini almıştır.
Cam kavanoz ve şişeler, 2 Ağustos 1904 günü, bir “cam şekillendirme makinesi” için patent Michael Owen tarafından icat edilmiştir. Günümüzde büyük miktarlarda camdan yapılma şişe, kavanoz, ve diğer kapların üretimi Michael Owen tarafından icat edilen bu buluşla başlamıştır.
Cam İle İlgili Diğer Bilgiler
Camın erime noktası yoktur. Isıtıldığında yumuşar ve arzu edilen şekil verilebilir. Sıcak şekillendirme 800-1300°C arasında yapılabilir. Cam yaklaşık olarak 500°C’nin üzerinde yumuşamaya başlar. Silis camların genişleme katsayısı çok düşük olduğu için, âni sıcaklık değişmelerine dayanıklıdır. Fakat diğer camlar genişleme katsayısı büyük olduğu için, âni sıcaklık değişmelerine dayanıklı değildir. Herhangi bir cam istenildiği gibi ısıtılamaz. Bilhassa âni soğutulamaz. Eğer bir cam bir metal ile birleştirilip kaynak yapılacaksa, metal ile camın genişleme katsayısı aynı olmalıdır. Camların kopma yükü 4-10 kg/cm2, baskıya karşı direnci 60-120 kg/mm2 ve elastik modülü 4500-10.000 kg/mm2dir. Sertlik (çizme deneyi ile tâyin edilir) âdi camlarda 200 civârındadır. Silis oranı arttıkça camın sertliği 270’e kadar çıkabilir. Yoğunluk âdi camlarda 2,4-2,6; kurşunlu camlarda ise 3-3,8 g/cm3tür. Camlarda elektrik iletkenliği ise çok düşük olup, elektrolitik tiptendir. Elektrik iletkenliği sıcaklıkla artar. Âdi camlar mor ötesi ışınları geçirmezler. Mangan ihtivâ eden renkli camlar yalnız kızıl ötesi ışınları geçirir.
Camların, bulundukları ortama karşı dayanmaları silis ve alüminyum oranıyla artar. Fakat alkali oranıyla düşer. Camlar sudan pek etkilenmezler, fakat basınç altındaki su buharı hızla aşındırabilir. Florür asidi (HF) hâricinde hiçbir asitten etkilenmez.
