- Katılım
- 28 Temmuz 2013
- Mesajlar
- 391
- Tepkime puanı
- 1
- Puanları
- 0
2010 yılında yayımlandığında her ne kadar optimizasyon problemleriyle epey baş ağrıtsa da, Metro 2033 oldukça sürpriz ve başarılı bir yapımdı. 4A Games, Dmitry Glukhovsky’nin romanlarını temel alarak hem oldukça gergin atmosfere sahip, hem de içine çeken bir FPS yaratmışlardı. Devam oyunu duyurulduğunda ise o ürkütücü dünyaya tekrar dalmak ve “Dark Ones”ı biraz daha keşfetmek adına epey heyecanlanmıştım. Ve şimdi Metro: Last Light yeterince yeni ve geliştirilmiş özelliklerle bizlerle, üstelik en az selefi kadar da başarılı. Serinin hayranlarını ise kesinlikle bir ziyafet bekliyor.
Post Apokaliptik Rusya’ya Geri Dönüş!
Last Light bizi tekrar post apokaliptik Moskova’da Artyom’la buluşturuyor. Şehir sakinleri dış yüzeydeki fazlasıyla zehirli radyasyon akımı yüzünden yeraltında yaşamak zorundadır; yani Metro olarak bildiğimiz bölgede. Aynı zamanda hayatta kalanlar arasında da sivil bir savaş patlamak üzeredir. Halk birleşmek yerine gruplara ayrılmış ve herkes silahlanmak için birbiriyle savaşmaktadır. Kısacası yine bir kaos ortamı söz konusu ve hikâye bizi neredeyse ilk oyundaki olayların tam sonrasına götürüyor. Ayrıca her ne kadar Last Light’ı Metro 2033’ü oynamış olanlara önerecek olsam da, bu oyun da yeni başlamak isteyenler için güzel bir fırsat gibi duruyor.
[video=youtube;3FnZOczI9CY]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3FnZOczI9CY[/MEDIA]
Hikâye ciddi anlamda oyuncuları Metro dünyasının içine çekiyor lâkin yine de beni orijinal oyundaki kadar tatmin etmedi. Metro 2033’ün bilhassa son çeyreği koltuklara yapıştırmıştı ve Dark Ones fazlasıyla merak uyandırıcıydı. Last Light ise biraz daha hızlı ilerliyor ve final tatmin etmiyor. Her şeye rağmen oyunun değerini düşürmek istemiyorum zirâ hâlâ elimizde inanılmaz şekilde gerilim dolu ve heyecanlı bir öykü var. Bitirmek yaklaşık 10-12 saat sürüyor ve her dakikası da buna değiyor.
Yüzeyde mutasyon geçirmiş yaratıklar yüzünden daimi olarak tehlike mevcut ve gerekli zamanlarda bazı kişiler yukarı çıktığında önlem olarak gaz maskesi kullanmak şart. 4A Games orijinal oyundaki gibi yine mükemmel bir şekilde bu duyguyu hissettirmiş ve üstüne üstlük daha da geliştirmiş. Yeryüzü tüm o ıssızlığıyla “üzücü” bir güzelliği beraberinde getiriyor. Şimşekler dünyayı aydınlatırken, fırtına da ağaçları eğiyor ve ortaya şaşırtıcı güzellikte görüntüler çıkıyor. Dolayısıyla Metro: Last Light da atmosfer konusunda 10 üzerinden 10 verebileceğimiz bir oyun hâline geliyor.
Last Light, katı biçimde bir single player oyunu. Herhangi bir online mod bulunmuyor. Co-op yok, mücadele yaratacak herhangi bir mod yok ve oyun direkt olarak Artyom’un hikâyesine odaklanıyor. Orijinal oyunu oynayan kişilere yapı zaten tanıdık gelecektir. Nemli yeraltı tünellerinde yine savaşarak bolca zaman geçireceksiniz; hem mutantlara, hem de diğer gruplara karşı. Aynı zamanda ilk oyunun üstüne silah kullanımı ve vuruş hissi de epey geliştirilmiş. Silahlar yine el yapımı şekilde karşımıza çıkıyor fakat üzerlerinde yapabileceğimiz bir sürü değişiklik mevcut. Susturuculu bir pompalı tüfek de bunlara dahil.
Last Light’ta da mermi ve mühimmatlar para sistemi olarak karşımıza çıkıyor. Bunları yeni silahlar ve upgradeler alırken takaslayarak kullanabiliyorsunuz. Maceranız boyunca haritalarda karşınıza merkezi kasabalar çıkıyor ve buralarda silah, upgrade vesaire satan kişiler bulunuyor. Ayrıca Metro’da mermi kullanımı önemli çünkü pek de kolay bulunan bir şey değil. Hele easy üzeri bir zorluk seviyesinde oynarsanız, işler iyice karışabiliyor. 4A ayrıca Ranged modunu da eklemiş ve bu oyunu acayip şekilde gerçekçi ve zor kılıyor. Herhangi bir HUD işareti yok, aksine daha zor düşmanlar ve daha az mermi var. Tabii ki hemen Ranger’a atlamanızı pek tavsiye etmem, oyuna normal olarak başlamak daha mantıklı olacaktır.
Metro: Last Light’ı bu kadar anlattıktan sonra görsellerden bahsetmemek imkânsız olurdu. 4A Games’in kendine ait grafik motoru sayesinde, yeni Metro oyunu piyasadakilerin arasında bu alanda en iyilerinden bir tanesi. Tamamen kendi teknolojilerini yaratmışlar ve her bölümün tasarımı hayret verici derecede detaylı. Tüm hayatım boyunca bu kadar başarılı bir post apokaliptik atmosfer görmedim desem abartmış sayılmam herhalde. Oyunun da hem Xbox 360, hem PC sürümlerini denedim ve NVIDIA kartın getirdiği Physx desteği sayesinde ateş efektleri, toz partikülleri tabiri caizse ağzımı beş karış açık bıraktı. Her şey inanılmaz gözüküyor ve Last Light son zamanlarda gördüğüm en iyi görsellere sahip oyunlardan birisi.
Müzik ve ses efektleri ise grafiklerin aksine maalesef biraz daha karışık. Açılış tema müziği kesinlikle şahsımı mest etti ve o melankolik gitar sesini duymak sizi anında Metro dünyasının içine çekiyor. Aksiyon sırasında devreye giren müzikler ise maalesef biraz basit kaçıyor ve kısa sürede unutulacak cinstenler. Ayrıca İngilizce seslendirmeler de bu sefer daha iyi kotarılmış.
Son sözlere gelirsek; Metro: Last Light, içinde tam da olması gerektiği kadar korku öğeleri barındıran, fantastik dercede iyi bir FPS oyunu. Özellikle Ranger modu, bugüne kadarki en gerilim dolu deneyimim oldu. Zaten ilk oyunun sevenleri mutlaka deneyecektir, seriye yeni başlayacak olanlar da mutlaka bu karanlık, nemli dünyanın atmosferini tatmalı. Alkışlarımız 4A Games’e gidiyor!
Post Apokaliptik Rusya’ya Geri Dönüş!
Last Light bizi tekrar post apokaliptik Moskova’da Artyom’la buluşturuyor. Şehir sakinleri dış yüzeydeki fazlasıyla zehirli radyasyon akımı yüzünden yeraltında yaşamak zorundadır; yani Metro olarak bildiğimiz bölgede. Aynı zamanda hayatta kalanlar arasında da sivil bir savaş patlamak üzeredir. Halk birleşmek yerine gruplara ayrılmış ve herkes silahlanmak için birbiriyle savaşmaktadır. Kısacası yine bir kaos ortamı söz konusu ve hikâye bizi neredeyse ilk oyundaki olayların tam sonrasına götürüyor. Ayrıca her ne kadar Last Light’ı Metro 2033’ü oynamış olanlara önerecek olsam da, bu oyun da yeni başlamak isteyenler için güzel bir fırsat gibi duruyor.
[video=youtube;3FnZOczI9CY]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3FnZOczI9CY[/MEDIA]
Hikâye ciddi anlamda oyuncuları Metro dünyasının içine çekiyor lâkin yine de beni orijinal oyundaki kadar tatmin etmedi. Metro 2033’ün bilhassa son çeyreği koltuklara yapıştırmıştı ve Dark Ones fazlasıyla merak uyandırıcıydı. Last Light ise biraz daha hızlı ilerliyor ve final tatmin etmiyor. Her şeye rağmen oyunun değerini düşürmek istemiyorum zirâ hâlâ elimizde inanılmaz şekilde gerilim dolu ve heyecanlı bir öykü var. Bitirmek yaklaşık 10-12 saat sürüyor ve her dakikası da buna değiyor.
Yüzeyde mutasyon geçirmiş yaratıklar yüzünden daimi olarak tehlike mevcut ve gerekli zamanlarda bazı kişiler yukarı çıktığında önlem olarak gaz maskesi kullanmak şart. 4A Games orijinal oyundaki gibi yine mükemmel bir şekilde bu duyguyu hissettirmiş ve üstüne üstlük daha da geliştirmiş. Yeryüzü tüm o ıssızlığıyla “üzücü” bir güzelliği beraberinde getiriyor. Şimşekler dünyayı aydınlatırken, fırtına da ağaçları eğiyor ve ortaya şaşırtıcı güzellikte görüntüler çıkıyor. Dolayısıyla Metro: Last Light da atmosfer konusunda 10 üzerinden 10 verebileceğimiz bir oyun hâline geliyor.
Last Light, katı biçimde bir single player oyunu. Herhangi bir online mod bulunmuyor. Co-op yok, mücadele yaratacak herhangi bir mod yok ve oyun direkt olarak Artyom’un hikâyesine odaklanıyor. Orijinal oyunu oynayan kişilere yapı zaten tanıdık gelecektir. Nemli yeraltı tünellerinde yine savaşarak bolca zaman geçireceksiniz; hem mutantlara, hem de diğer gruplara karşı. Aynı zamanda ilk oyunun üstüne silah kullanımı ve vuruş hissi de epey geliştirilmiş. Silahlar yine el yapımı şekilde karşımıza çıkıyor fakat üzerlerinde yapabileceğimiz bir sürü değişiklik mevcut. Susturuculu bir pompalı tüfek de bunlara dahil.
Last Light’ta da mermi ve mühimmatlar para sistemi olarak karşımıza çıkıyor. Bunları yeni silahlar ve upgradeler alırken takaslayarak kullanabiliyorsunuz. Maceranız boyunca haritalarda karşınıza merkezi kasabalar çıkıyor ve buralarda silah, upgrade vesaire satan kişiler bulunuyor. Ayrıca Metro’da mermi kullanımı önemli çünkü pek de kolay bulunan bir şey değil. Hele easy üzeri bir zorluk seviyesinde oynarsanız, işler iyice karışabiliyor. 4A ayrıca Ranged modunu da eklemiş ve bu oyunu acayip şekilde gerçekçi ve zor kılıyor. Herhangi bir HUD işareti yok, aksine daha zor düşmanlar ve daha az mermi var. Tabii ki hemen Ranger’a atlamanızı pek tavsiye etmem, oyuna normal olarak başlamak daha mantıklı olacaktır.
Metro: Last Light’ı bu kadar anlattıktan sonra görsellerden bahsetmemek imkânsız olurdu. 4A Games’in kendine ait grafik motoru sayesinde, yeni Metro oyunu piyasadakilerin arasında bu alanda en iyilerinden bir tanesi. Tamamen kendi teknolojilerini yaratmışlar ve her bölümün tasarımı hayret verici derecede detaylı. Tüm hayatım boyunca bu kadar başarılı bir post apokaliptik atmosfer görmedim desem abartmış sayılmam herhalde. Oyunun da hem Xbox 360, hem PC sürümlerini denedim ve NVIDIA kartın getirdiği Physx desteği sayesinde ateş efektleri, toz partikülleri tabiri caizse ağzımı beş karış açık bıraktı. Her şey inanılmaz gözüküyor ve Last Light son zamanlarda gördüğüm en iyi görsellere sahip oyunlardan birisi.
Müzik ve ses efektleri ise grafiklerin aksine maalesef biraz daha karışık. Açılış tema müziği kesinlikle şahsımı mest etti ve o melankolik gitar sesini duymak sizi anında Metro dünyasının içine çekiyor. Aksiyon sırasında devreye giren müzikler ise maalesef biraz basit kaçıyor ve kısa sürede unutulacak cinstenler. Ayrıca İngilizce seslendirmeler de bu sefer daha iyi kotarılmış.
Son sözlere gelirsek; Metro: Last Light, içinde tam da olması gerektiği kadar korku öğeleri barındıran, fantastik dercede iyi bir FPS oyunu. Özellikle Ranger modu, bugüne kadarki en gerilim dolu deneyimim oldu. Zaten ilk oyunun sevenleri mutlaka deneyecektir, seriye yeni başlayacak olanlar da mutlaka bu karanlık, nemli dünyanın atmosferini tatmalı. Alkışlarımız 4A Games’e gidiyor!
