- Katılım
- 28 Temmuz 2013
- Mesajlar
- 391
- Tepkime puanı
- 1
- Puanları
- 0
Günümüzde MMO Shooter türünde oyunlar eskiye oranla çok daha yaygınlaştı. İncelememize konu olan Defiance da bunlardan biri. Aslında kendisininin ilk duyurulduğu zamanı da hatırlıyorum ve kişisel tahminlerimce de iyi bir şeyler bekliyordum. Peki, ne umdum ne buldum? Öncelikle hatırlatmak gerek; Defiance bu yıl başlayan aynı adlı televizyon dizisiyle bağlantılı bir yapım. Dolayısıyla hem türünden, hem bu durumdan, hem de içeriğinden dolayı daha kısıtlı bir kitleye hitâp ediyor. Açıkçası benim diziyle pek ilgim yok ama elimizdeki oyun aslında hiç de kötü değil.
Ders: Oyun Senaryosu, Konu: Kıyamet…
Defiance, MMO ve third person shooter türlerinin karışımı diyebileceğimiz bir türe sahip. Temelde oyuncular görevleri alıyor, tamamlıyor ve standart bir shooter tarzında oynamaya devam ediyorlar. Ve yine etrafta aynı şeyleri yapıp duran, sizin de savaşa girebileceğiniz diğer oyuncular yer alıyor. Defiance, gelecekte korkunç bir savaş sonucunda harap olmuş bir gezegende geçiyor. Hayatta kalanlar ise ya yaralı, ya mutanta dönmüş ya da ölmek üzere. Kısacası, pek de mutlu bir yer değil. Biz ise EGO adı verilen özel bir sistemle giydirilmiş Ark Hunter’ların kontrolünü elimize alıyoruz.
[video=youtube;BHU6DwnHN0U]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=BHU6DwnHN0U[/MEDIA]
Oyunda dört farklı özel yeteneğe sahibiz: aşırı bir güç kazandıran Overcharge, görünmezlik sağlayarak düşmanları atlatmamıza yarayan Cloak, hız yüklemesi yaparak savaşlarda çok daha fazla çeviklik kazandıran Blur ve düşmanı yanıltıp yeri geldiğinde hayat bile kurtarabilen Decoy. EGO aslında akıllara Nanosuit’i getiriyor ve ona da çok benziyor. Bu son teknoloji giysi, bir skill ağacı gibi işliyor ve kendi içinde de perk’lere sahip. Seviye atladıkça daha çok perk kullanarak, yeteneklerinizi de aynı oranda geliştirme şansınız oluyor.
Loot yapmak MMO severlerin birçoğu için tutkudur ki buna ben de dahilim ve bu tarz oyunlarda ne bulsam toplarım. Defiance ise pek de beklediğim gibi çıkmadı ve daha farklı yollar sundu. Elbette questleri tamamladığınızda oyun size yeni silahlar sunuyor ama bunların birçoğu da stat ve efekt değişiklikleri dışında pek de farklı bir şey hissettirmiyor. Kısacası, “Defiance pek de derin bir MMO değil” diyebilirim. Yine de hâlâ özelleştirmelere izin veriliyor ve isterseniz silahlara özel parçalar takabiliyorsunuz. Yeni dipçikler, namlular, dürbünler ve şarjörler ile elimizdeki ekipmanları güçlendirmek mümkün. Aynı zamanda farklı kalkan ve el bombası çeşitleri de bulabiliyoruz ama sonuç olarak Defiance daha çok bir shooter oyunu.
Defiance’ın beklenenden başarılı görevlerinin yanı sıra, asıl dikkat çektiği nokta ise PvP içeriği. Daha çok standart bir third-person shooter oyunu şeklinde takımlar ayarlanıyor ve belirlenen haritada yerler alınıyor. Oyun içi dengeler ise gayet başarılı ve herhangi bir lag sorunu da yaşamadım. Standart TDM ve CTF modlarının yanı sıra Shadow Wars gibi görev temâlı modlar da mevcut. Elbette oyunda eksiklikler de yok değil. Bunların en başında fazla vasat kalan hikâye anlatımı ve hiç cilalanmış gözüken görseller geliyor. Yine de her şeye rağmen Defiance ortalamanın üstünde bir oyun. Cebinizde fazla paranız varsa, diziyi beğendiyseniz veya bu tarz oyunları seviyorsanız denemenizi öneririm.
Ders: Oyun Senaryosu, Konu: Kıyamet…
Defiance, MMO ve third person shooter türlerinin karışımı diyebileceğimiz bir türe sahip. Temelde oyuncular görevleri alıyor, tamamlıyor ve standart bir shooter tarzında oynamaya devam ediyorlar. Ve yine etrafta aynı şeyleri yapıp duran, sizin de savaşa girebileceğiniz diğer oyuncular yer alıyor. Defiance, gelecekte korkunç bir savaş sonucunda harap olmuş bir gezegende geçiyor. Hayatta kalanlar ise ya yaralı, ya mutanta dönmüş ya da ölmek üzere. Kısacası, pek de mutlu bir yer değil. Biz ise EGO adı verilen özel bir sistemle giydirilmiş Ark Hunter’ların kontrolünü elimize alıyoruz.
[video=youtube;BHU6DwnHN0U]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=BHU6DwnHN0U[/MEDIA]
Oyunda dört farklı özel yeteneğe sahibiz: aşırı bir güç kazandıran Overcharge, görünmezlik sağlayarak düşmanları atlatmamıza yarayan Cloak, hız yüklemesi yaparak savaşlarda çok daha fazla çeviklik kazandıran Blur ve düşmanı yanıltıp yeri geldiğinde hayat bile kurtarabilen Decoy. EGO aslında akıllara Nanosuit’i getiriyor ve ona da çok benziyor. Bu son teknoloji giysi, bir skill ağacı gibi işliyor ve kendi içinde de perk’lere sahip. Seviye atladıkça daha çok perk kullanarak, yeteneklerinizi de aynı oranda geliştirme şansınız oluyor.
Loot yapmak MMO severlerin birçoğu için tutkudur ki buna ben de dahilim ve bu tarz oyunlarda ne bulsam toplarım. Defiance ise pek de beklediğim gibi çıkmadı ve daha farklı yollar sundu. Elbette questleri tamamladığınızda oyun size yeni silahlar sunuyor ama bunların birçoğu da stat ve efekt değişiklikleri dışında pek de farklı bir şey hissettirmiyor. Kısacası, “Defiance pek de derin bir MMO değil” diyebilirim. Yine de hâlâ özelleştirmelere izin veriliyor ve isterseniz silahlara özel parçalar takabiliyorsunuz. Yeni dipçikler, namlular, dürbünler ve şarjörler ile elimizdeki ekipmanları güçlendirmek mümkün. Aynı zamanda farklı kalkan ve el bombası çeşitleri de bulabiliyoruz ama sonuç olarak Defiance daha çok bir shooter oyunu.
Defiance’ın beklenenden başarılı görevlerinin yanı sıra, asıl dikkat çektiği nokta ise PvP içeriği. Daha çok standart bir third-person shooter oyunu şeklinde takımlar ayarlanıyor ve belirlenen haritada yerler alınıyor. Oyun içi dengeler ise gayet başarılı ve herhangi bir lag sorunu da yaşamadım. Standart TDM ve CTF modlarının yanı sıra Shadow Wars gibi görev temâlı modlar da mevcut. Elbette oyunda eksiklikler de yok değil. Bunların en başında fazla vasat kalan hikâye anlatımı ve hiç cilalanmış gözüken görseller geliyor. Yine de her şeye rağmen Defiance ortalamanın üstünde bir oyun. Cebinizde fazla paranız varsa, diziyi beğendiyseniz veya bu tarz oyunları seviyorsanız denemenizi öneririm.
